Հատված Հայ Առաքելական եկեղեցու Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի քարոզից․
«Մենք ի՞նչ ենք սպասում․ մենք փրկություն ենք սպասում։
Բոլոր նրանք, ովքեր զգացողությունն ունեն, ցավն ունեն, տառապանքն ունեն, տեսնում են, թե ինչպիսի փորձություններ ու մարտահրավերներ են գալու, փրկություն են սպասում։
Սակայն սխալ կերպով ենք սպասում, փրկությունը այլ տեղից ենք սպասում, ոչ թե մեզանից։ Եվ նույնիսկ այն աստիճան, որ ուզում ենք՝ մեր Տեր Աստված Ինքն Իր մեծ հրաշքով մեր կյանքը փոխի, բայց ոչ թե, որ մենք ցանկանանք, որ մեր կյանքը փոխվի։
Բայց չի լինում այդպես։ Մեր Տեր Աստված մեր գործակցության, մեր համագործակցության, մեր՝ Իր մեկնած ձեռքը բռնելուն է կոչում մեզ։ Հոգ չէ, որ մեծ մասն Ինքը կանի, թող որ փոքրիկ մասը մերը լինի։ Բայց մեր մասը պետք է, որ լինի այնտեղ։
Պարզ, վերցնելու, բնակեցնելու Աստծուն սրտում, առանց այդ բնակությանը համարժեք որևէ գործի, դա մեռած սիրտ է և, հավատացեք նաև, սպանված Աստված։ Միգուցե խոսքս ծանր հնչի, բայց այդպես է։
Մեր Աստված մեր մեջ Կենդանի չի դառնա, Իր կենդանությունը մենք կսպանենք մեր մեջ, բայց երբեք թույլ չենք տա, որ այն իր կենդանությամբ նաև կյանք տա։
Եվ մեր համագործակցությամբ է այդ կյանքը, մեր՝ Իր հետ գործակից լինելու մտքով է այդ կյանքը, որը պիտի բխի մեր միջից նաև»։
