Քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանցը գրում է.
«Փաշինյանի «թեորեմների» հետքերով
Փաշինյանը մի «ֆանտաստիկ» պատասխան տվեց, թե ինչու ադրբեջանցի վերջին ռազմագերին հետ վերադարձվեց՝ առանց Բաքվի կողմից փոխադարձության:
Նա ասում է՝ ադրբեջանցին մոլորված է եղել, չարամտություն չի եղել նրա արարքում և ահա՝ այդ պատճառով նա վերադարձվել է, ոչ թե փոխանակվել:
Ադրբեջանցի զինվորի մոլորության վարկածը կասկածի տակ չի դրվում, սակայն եթե նա ոչ թե փոխանակվում է, այլ վերադարձվում, ապա անուղղակիորեն ենթադրվում է, որ Բաքվի բանտերում պահվող մեր հայրենակիցները «չարամտություն» են գործել:
Նույն տրամաբանությամբ՝ եթե Հայաստանի միջգայնորեն ճանաչված սահմանների տեսանկյունից լեգիտիմ է Մուստաֆաևի գրասենյակի պահանջը, դրա միակողմանի, առանց փոխադարձության, բավարարումը լեգիտիմացնելու է Հայաստանի տարածքների օկուպացիան:
Ես այս տրամաբանությամբ մոտեցա հարցերին հենց Փաշինյանի բանաձևով՝ ոչ թե «աքսիոմների», այլ «թեորեմների» տրամաբանությամբ»։
