Նկարում ես եմ ու մշեցի մեծ Հարութ պապս, որ փրկվեց 1915 թ. ցեղասպանությունից ու չնայած հայրենազրկմանը, Մուշից հետո իր կյանքը վերսկսեց Հայաստանի այս հատվածում: Այս մասին գրել է թյուրքագետ Վարուժան Գեղամյանը.

«Հպարտ եմ, որ իր սերունդն եմ ու ժառանգը: Ու ինձանից ոչ մի կապիտուլյանտ այդ գիտակցությունը չի կարող խլել: Իսկ քանի կա գիտակցությունը, միշտ էլ կա հաղթելու հնարավորություն: Ես հիշում եմ և պահանջատեր եմ թե´ Մուշի, թե´ Արցախի համար»: