«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Օրերս Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն ընդունեց ամենաաղմկահարույց որոշումներից մեկը, որի համաձայն, դպրոցներում այսուհետ «Հայոց պատմության» փոխարեն կդասավանդվի «Հայաստանի պատմություն» առարկան: Այն, որ այս որոշումը, շատ մեղմ ասած, խայտառակություն է, նորություն չէ, այդ մասին արտահայտվել են թե՛ մասնագետները, թե՛ բազմաթիվ հասարակական, քաղաքական գործիչներ, մտավորականներ:
Այստեղ կա նաև հարցի մյուս կողմը: Նշյալ նախագիծը իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման միասնական հարթակում տեղադրվել էր հունվարի 22-ին: Արդեն մի քանի օր անց, երբ պարզ դարձավ, որ գերակշիռ մեծամասնությունը (80-85 տոկոս) դեմ է այս նախագծին, իշխանությունները սկսեցին պարզապես ֆեյքային քվեարկություն նախաձեռնել, ինչին ոչ մեկ անգամ անդրադարձել ենք այդ օրերին:
Չնայած դրան, ի վերջո, քննարկման ավարտին՝ փետրվարի 7-ին, դեմ քվեարկածները կազմում էին 51 տոկոս (11892 մարդ): Ավելին, առաջարկների ու մեկնաբանությունների հատվածում ոչ մի դրական կարծիք չկա, ինչը սպասելի էր, քանզի, ինչպես առիթ ունեցել ենք նշելու, «կողմ» քվեարկություն կազմակերպելն ավելի հեշտ է, քան փաստարկված կարծիքներ նախաձեռնելը:
Ինչևէ, չնայած նման արդյունքներին, կառավարությունը որոշումն ընդունեց՝ պարզապես թքած ունենալով հանրային կարծիքի վրա: Այդ դեպքում հետաքրքիր է՝ ո՞ւմ է պետք իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման միասնական կայքը, արդյո՞ք զուտ «գալոչկա» դնելու համար է այն ստեղծված, և արդյո՞ք նման վիճակից գոհ է Եվրամիությունը, որի հովանավորությամբ, ի դեպ, ստեղծվել է այս հարթակը:
Ավելին՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում։
