Ինձ ասացին. "Տէր հայր, դուք չէ՞ք աղօթում թշնամիների (թրքի) համար։"
Ո՞վ ասաց չեմ աղօթում։
Ես թշնամիների համար աղօթում եմ երբ նախ հայի փամփուշտի, կրակի համը կերած են, ու երբ հանգիստ ու չէզոք պառկել են գետնին:
Այն ժամանակ կաղօթեմ որ Աստուած ների նրանց ու ինձ։ Ու նրանց բոլորին կասեմ. "այ հիմա, Հիսուսը սիրում է քեզ": "Now, Jesus loves you!"
Որովհետեւ լաւագոյն թշնամին չէզոք թշնամին է։
Խաղաղութիւն բորենու հետ կարելի է հաստատել երբ թշնամին սրտանց կը յարգի ու կը վախենայ Հայի միասնական հարուածող ուժից, եւ ոչ թէ ժողովրդիդ կը պառակտես, կը բաժանես, երկիրդ կը քանդես, ու որդի նման նրանց դիմաց փռուելով, խաղաղութիւն կաղերսես։
Թշնամիների հետ խաղաղութիւն կը հաստատուի միայն զէնքով։ Իսկ ժողովրդիդ հետ միայն սիրով ու հաւատքի խաչով։
Խաղաղութիւն ամենեցուն։
