Monument Watch-ը գրում է․
Արցախյան 44-օրյա պատերազմից և դրան հաջորդած սահմանային փոփոխություններից հետո Խնածախ գյուղը եզերող չորս բարձունքների արժեքավոր խաչքարերը հայտնվել են սահմանից 400-960 մետր հեռավորության վրա։
15-18-րդ դարերում Քաշաթաղի մելիքությունը ծաղկուն, բացառապես հայաբնակ, կիսանկախ կազմավորում էր, որի աթոռանիստ կենտրոններն էին Քաշաթաղ և Խնածախ բնակավայրերը, որտեղ իշխում էին Մելիք-Հայկազյանները: Այս տոհմի հիմնադիրը 15-17-րդ դարերի պատմական աղբյուրներից հայտնի պարոն կամ իշխան Հայկազն էր, ով սերում էր Խաղբակյան-Պռոշյան իշխանատոհմից (Հովսեփյան 1928, 232):
Սյունիքում Խնածախի դերը մեծանում է հատկապես 16-րդ դարում, երբ Մելիք Հայկազի որդի Մելիք Հախնազարը մելիքության կենտրոնը Քաշաթաղ ավանից տեղափոխում է Խնածախ և կառուցում նոր ապարանք (Հասրաթյան 1985, 158)։
Մելիքանիստ գյուղի պատմության վերաբերյալ կարևոր մանրամասներ են հաղորդում նաև չորս արժեքավոր խաչքարերը (նկ․ 2)։
Խնածախ գյուղը եզերող չորս բարձունքներին կանգնեցված խաչքարերն ու իրենց արձանագրությունները արժեքավոր տեղեկություններ են հաղորդում բնակավայրի ու Մելիք-Հայկազյանների տոհմի պատմության վերաբերյալ։ 1620 թվականի խաչքարի պարսկերեն արձանագրությանը չեն անդրադարձել մեզ հայտնի հեղինակներից ոչ մեկը, և այն կարիք ունի առանձին քննության:
