Օգտատեր Диана Саркисян-ը գրում է․
«Արցախը գուցե և ապրում է, իսկ մարդի՞կ.
Մարդիկ ապրում են՝
•գրաֆիկով կամ էլ գրաֆիկներով
• հերթերի մեջ
•անվերջ քաոսի ու անորոշության մեջ
• հոգեբանական բռնություն
• ուժասպառ են
•սոված,
• նյարդային
և որ ամենակարևորն է, մարդիկ հոգնել են…
Հոգնել են այն ամենից ինչ շրջապատում է մեզ, բայց մեր հողից էլ հեռանալ չենք ուզում։
Երբեմն ուզում ենք լիաթոք ծիծաղել , հետո հիշում ենք , որ հազարավոր երեխաներ զրկված են ամեն ինչից, բժշկությունից մինչև կերակուր։
Հիշում ենք , որ հղիները հնարավորություն չունեն հետազոտվել այնպես, ինչպես կարգն է…
Ուշադիր նայեք նկարին, տրանսպորտի մեջ անգամ մրջյունի համար ազատ տեղ չկա.. բոլորը փորձել են իրար տեղ տալ ։
Մեկ անգամ ևս նայեք, տեսնու՞մ եք կին է վատացել է։
Նրան օգնում են բոլորը, չեղածից օգնում ու փորձում են ոտքի կանգնեցնել , նախ հղի կնոջը ապա նաև Արցախը»:
