Մ´ի զլացեք
Այո´, մի´ զլացեք ու փորձեք ժամ առ ժամ վերհիշել, թե 2020 թ. սեպտեմբերի 26-ին ի՞նչ էր կատարվում Երևանում, ի՞նչ էր գրում մամուլը ու ինչ հանրային հայտարարություններ էին արվում պատերազմից ու «եկեք պայմանավորվենք»-ից ժամեր առաջ: Բոլոր հարցերի պատասխանը հենց այդտեղ է: Չորս տարի անց էլ ամեն ինչ արվում է մոռացության տալու համար այն մեծագույն ողբերգությունը, որի ականատեսն ու ժամանակակիցը բոլորս ենք դարձել…
Իրենք ծիծաղում ու հռհռում են, հանգստավայրերից լուսանկարներ են հրապարակում ու հեծանիվ են քշում, որովհետև կարծում են, թե չկան հիշեցնողներ ու հետաքննողներ, իսկ գործն արված, վերջացած է: Դրա համար էլ ներկան մոռացության տալով, հիմա էլ գործի են անցել ու անցյալի հիշողություններն ու պատմությունն են ձևախեղում ու մոռացության տալիս: Այլևս իրենց քայլերի ու հայտարարությունների մեջ առաջին հայացքից անտրամաբանական թվացող բոլոր քայլերն իրականում տրամաբանականի մեջ են` իրականությունը սթափ գնահատելու, հակադրվելու և տրամաբանական հարցադրումներ ձևակերպելու փորձերը ջլատելու ու խափանելու համար:
Իսկ այդ գործում նրանց օգնում է քաղաքական վերլուծաբանի, լրագրողի, իրավապաշտպանի, գիտնականի, խորհրդարանային ու արտախորհրդարանային ուժերի ահռելի մի բանակ, որը սնվում է հասցեական հատկացումներով: Բոլորի անուններն էլ պետք է արձանագրվեն պատմության համար:
Ու վերջում կմնա գլխավոր հարցը. բա սրանց գնալուց հետո, ա՞յդ որ քաղաքական ուժն ու առաջնորդն է գալու թողած ավերակների ու մոխրակույտերի վրա «թագավորելու» համար…
Հայկ Դեմոյան
