«Աստծո պատիժը անմիջականորեն կապված է երկրի, Հայրենիքի հետ»
Հատված Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի քարոզից․ ՄԱՍ 2
«Երբ Աստված որևէ իր ժողովրդին պատիժ էր սահմանում, խոսում էր երկիրը ավերակելու մասին, ամայացնելու մասին, տները լքելու մասին։
Այսինքն՝ մարդկանց դժբախտությունը կամ պատիժը անմիջականորեն կապված էր երկրի և բնակության վայրի հետ, Հայրենիքի հետ, ամայության հետ, կորստի հետ, չէր կարող այլ ձևով լինել, դա ամենամեծ պատիժն է՝ թափառական դառնալու, ավերված տներ ունենալու, ավերված ինքնություն ունենալու, ավերված և կործանված պատիվ ունենալու, ավելի ճիշտ՝ պատիվ չունենալու։
Աստված այդպես է տեսնում դժբախտությունը, Սուրբ Գիրքը դժբախտությունը այդպես է նկարագրում։
Հիմա հայացքներս դարձնենք մեր օրերին, դուրս գանք սուրբգրային պատմության միջից, բայց ոչ պատգամի, և դառնանք մեր օրերին․ ի՞նչն է մեր պատիժը դարձել՝ մեր հաղթանակների կորուստը, մեր կենսագրության աղճատումը, գողացված լինելը, մեր ուրախության իսպառ ոչնչացումը, մեր պատվի անպատվությունը, մեր Հայրենիքն ու սրբարանները լքելը»։