Մեր շրջապատում կան մարդիկ, ովքեր պատերազմից հետո ապրում են «ոսկե դարի» սինդրոմով: Այդ մարդիկ խցանվել են անցյալի մի իրականության մեջ, որը եղել է կեղծ, բայց արտաքնապես գրավիչ: Այդ մարդիկ կարոտում են խաբեության մեջ ընկղմված իրենց անհոգ, քաղցր, կիսախաղաղ կոմֆորտի օրերը և ոչ մի կերպ չեն կարողանում հաշտվել այն իրականության հետ, որ քարուքանդ է արել բոլոր այդ պատրանքները:
Ոչ մի կերպ չընդունելով իրականությունը և լցված ատելությամբ ներկայի նկատմամբ` նրանք նախընտրում են ապրել անցյալով, կարոտել անցյալը և անիծել բոլորին այդ անցյալը իրենցից գողանալու համար:
Այս հոգեբանության մեջ մարդը առաջ չի շարժվում և սա խնդիր է մի երկրի համար, որն առաջ շարժվելու նպատակ է դրել: Հասկանալի է, նաև, որ մյուս կողմից ապագայի անորոշությունն է ստիպում մարդուն հոգեբանորեն խարխափել արդեն իսկ ապրած և գեղեցիկ ընկալված այդպիսի անցյալում:
Դադարեք ատել, անիծել, հարձակվել մարդկանց վրա ձեզ սթափեցնելու համար, քինախնդիր լինել, կառչել միայն անհաջողություններից ու խղճալ ինքներդ ձեզ:
Մենք ապրում ենք այն իրականությունը, որին արժանի ենք: Մտածեք ԱՅՍ մասին:
Լավ շաբաթ եմ մաղթոմ բոլորին։
Անի Սամսոնյան
