Օրեր առաջ Irakanum.am-ը հրապարակել էր Էդուարդ Մհերի Պողոսյանի բաց նամակն ուղղված Հայաստանի վարչապետին եւ իրավապահ մարմիններին։ Հիշեցնենք, որ բաց նամակում Էդուարդ Պողոսյանը հայտնել է, որ հորը՝ սպանել է Մանվել Գրիգորյանի եղբոր որդին՝ Հրանտ Գրիգորյանը։ Irakanum.am-ը ՀՀ գլխավոր դատախազությունից հետաքրքրվեց, ուսումնասիրվել է արդյո՞ք քաղաքացու բաց նամակ- հրապարակումը, եւ ինչ ընթացք է տրվել։  ՀՀ գլխավոր դատախազության հանրային կապերի բաժնի պետ Արեւիկ Խաչատրյանը  մեզ փոխանցեց, որ բաց նամակը ուղարկվել է ՀՀ ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչություն՝ ստուգողական գործողություններ իրականացնելու նպատակով։ Քաղաքացու բաց նամակը ներկայացնում ենք ամբողջությամբ։ ՀՀ վարչապետ, պարոն Նիկոլ Փաշինյանին ՀՀ ԿԱ ԱԱԾ տնօրեն, գնդապետ Արթուր Վանեցյանին ՀՀ ԿԱ ոստիկանության պետ, ոստիկանության գնդապետ Վալերի Օսիպյանին ՀՀ գլխավոր դատախազ, արդարադատության առաջին դասի խորհրդական Արթուր Դավթյանին Էդուարդ Մհերի Պողոսյանից /Ռուսաստանի Դաշնություն, ք.Կալինինգրադ, հեռ. 0079660000036/ ՀԱՂՈՐԴՈՒՄ ՀԱՆՑԱԳՈՐԾՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ Ես՝ Էդուարդ Մհերի Պողոսյանս, ծնվել եմ 1986 թվականի օգոստոսի 4-ին Էջմիածին քաղաքում: Ներկայումս ապրում եմ Ռուսաստանի Դաշնության Կալինինգրադ քաղաքում, հանդիսանում եմ ՌԴ քաղաքացի: Հայրս՝ Մհեր Վլադիմիրի Պողոսյանը, ծնվել է 1957 թվականի դեկտեմբերի 22-ին: Հայրս մեծացել է բժշկի և կուսակցականի ընտանիքում, մասնավորապես՝ տատիկս 25 տարի շարունակ հանդիսացել է իմ հարազատ քաղաքի ծննդատան գլխավոր բժիշկը, իսկ պապիկս՝ <<Ռայկոմի երկրորդ քարտուղարը>>: Հայրս ստանալով երեք բարձրագույն կրթություն՝ <<Տոչպրիբոր>> գործարանի բանվորից հասել է մինչև նույն գործարանի գլխավոր տնօրենի պաշտոնին: Ցավոք, 1994 թվականի ապրիլի 16-ին հայրս սպանվել է իր հարազատ քաղաքում՝ ոճրագործի արձակած գնդակից: Հայրիկիս անժամանակ մահից հետո ես՝ մորս և երկու մանկահասակ եղայրներիս հետ միասին ստիպված ենք եղել լքել մայր հայրենիքը և մշտական բնակություն հաստատել Ռուսաստանի Դաշնությունում: Հայրենիքը լքելու պատճառ է հանդիսացել իմ և իմ ընտանիքի անվտանգությանը անմիջականորեն սպառնացող վտանգը: Իմ հարազատ Էջմիածին քաղաքում մինչ օրս յուրաքանչյուրին է հայտնի, որ հայրս սպանվել է գեներալ-լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյանի եղբորորդի, ՀՀ Ազգային Ժողովի նախկին պատգամավոր Հրանտ Գրիգորյանի կողմից: Մասնավորապես, դեպքից հետո այդ զարհուրելի ոճրագործությանը ականատես անձինք իմ ընտանիքին պատմել են, որ հայրս սպանվել է Արմավիրի մարզի Ակնալիճ տարածքում այդ տարիներին գործող, ներկայումս Մանվել Գրիգորյանի ընտանիքին պատկանող ռեստորանային համալիրում, երբ փորձել է պաշտպանել այդ տարիներին Էջմիածնի էլեկտրական ցանցի տնօրեն <<Ֆալչի Նորիկ>> մականվամբ Նորիկ Կարապետյանին, ում հետ Հրանտ Գրիգորյանը վիճաբանելիս է եղել: Նույն ժամանակ ռեստորանային համալիրում են գտնվել և դեպքին ականատես եղել նաև հորս վարորդը՝ Գևորգը, համաքաղաքացիներ <<Քիթ Նորիկ>> մականվամբ Նորիկ Կարապետյանը, <<Խըլնգյոզի Համո>> մականվամբ Համլետ Աշբաբյանը և Հրաչիկ Կարճիկյանը: Միջամտելով վիճաբանությանը՝ հայրս փորձել է հանդարտեցնել, սակայն Հրանտ Գրիգորյանի արձակած երկու կրակոցից, որոնցից մեկը դիպել է կրծքավանդակին, իսկ մյուսը՝ գլխին, հայրս տեղում մահացել է: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ այդ տարիներին իմ քաղաքում հաստատված ամենաթողության և անպատժելիության մթնոլորտի շնորհիվ Մանվել Գրիգորյանին ու նրա գերդաստանին թույլատրված է եղել ընդհուպ մինչև մարդ սպանել և անպատիժ մնալ, այդ իսկ պատճառով դեպքից հետո պապիկս, ինչպես նաև մայրս, իմ և եղբայրներիս անվտանգությունից ելնելով, տեղի ունեցած զարհուրելի դեպքի մասին վախեցել են բարձրաձայնել և Մանվել Գրիգորյանի ու ոճրագործի սպառնալիքների ազդեցության ներքո լռելյայն տարել են այն հորինված վարկածը, որ իբր հայրս սպանվել է Արցախյան գոյամարտի դաշտում՝ ծառայողական պարտականությունները կատարելիս: Այն մասին, որ իբրև հայրս զոհվել է վերը նկարագրված՝ ծառայողական պարտականությունների կատարման ժամանակ, ես իմացել եմ արդեն հասուն տարիքում՝ մեր տան արխիվային փաստաթղթերի ուսումնասիրությամբ: Մասնավորապես, զավեշտալի է, բայց փաստ, որ <<13 մարտ 1993թ.>> թվագրմամբ հիշյալ փաստաթղթի համաձայն, որն ի դեպ ստորագրված և կնիքված է այդ ժամանակվա ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալ, գնդապետ Ա.Պետրոսյանի կողմից, հիշյալ փաստաթուղթը ստորագրելու օրվա՝ այսինքն 1993 թվականի մարտի 13-ի դրությամբ, ՀՀ պաշտպանության նախարարի հիշյալ տեղակալին արդեն իսկ հայտնի է եղել, որ հայրս շուրջ մեկ տարի մեկ ամիս երեք օր անց այսինքն՝ 1994 թվականի ապրիլի 16-ին, զոհվելու է մարտի դաշտում՝ ծառայողական պարտականությունները կատարելիս, ինչի մասին է վկայում հիշյալ փաստաթղթում առկա գրառումը /փաստաթղթի պատճենը կցվում է/: Տարիներ շարունակ իմ ընտանիքը կսկիծը սրտում ապրել է՝ հավատալով, որ մի գեղեցիկ օր, ի վերջո, հորս սպանության և իմ ու եղբայրներիս որբացման պատճառ հանդիսացած ոճրագործը կկրի իր արժանի պատիժը և ՀՀ Ազգային Ժողովի դահլիճից կտեղափոխվի բանտ, որտեղ՝ օրինական երկրում ապրելու պայմաններում նա վաղուց պետք է հայտնված լիներ: Մեր ընտանեկան այս մեծ ողբերգության մասին պապիկս իր կենդանության օրոք վախեցել է բարձրաձայնել՝ տեղի տալով Մանվել Գրիգորյանի ու նրա եղբորորդու՝ Հրանտ Գրիգորյանի սպառնալիքներին՝ չցանկանալով նաև նրանց հակառակվելու դեպքում վտանգի տակ դնել իմ և եղբայրներիս կյանքը: Հետագայում՝ պապիկիս մահից հետո մայրս նույն պատճառաբանությամբ վախեցել է բարձրաձայնել հայրիկիս սպանության իրական մեղավորի և տեղի ունեցած ոճրագործության իրական մանրամասների մասին: Այսօր, երբ ՀՀ-ում հաստատվել է լեգիտիմ իշխանություն, իմ ընտանիքի մոտ հույս է արթնացել, որ դեպքից շուրջ 24 տարի անց, ի վերջո, արդարությունը կվերականգնվի և հայրիկիս դաժան սպանության համար մեղավորը կկրի իր արժանի պատիժը: Վերոգրյալի հիման վրա՝ խնդրում եմ, սույն դիմումս ընդունել որպես հանցագործության մասին հաղորդում և դրան ընթացք տալ ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով: Միաժամանակ պատրաստակամություն եմ հայտնում քննիչի առաջին իսկ կանչի դեպքում վերադառնալ ՀՀ և ներկայացնել դեպքի վերաբերյալ ինձ հայտնի մանրամասները, որոնք արդեն իսկ նկարագրել եմ սույն հաղորդմանս մեջ: