Էդուարդ Աբրահամյանը գրում է. «Արարատը ավելին է քան ուղղակի լեռ։ Ավելին է քան պատմական հայրենիքի ամենաբարձր գագաթ կամ պատմական հիշողության տեսանկյունից սրբազան լեռ հայերի համար։
Արարատը համազգային խորհրդանիշ է։ Ինքնության սակրալ հիմք։ Սիմվոլիզմ, թե ով ենք մենք, որտեղից ենք գալիս, ինչ ենք կորցրել և թե ինչպես պահպանել մեր տեսակն ու ինքնատիպությունը այս գոյաբանական տեսանկյունից բարդ միջավայրում ու ագրեսիվ ասիմիլացնող աշխարհում։ Արարատը նաև ազգի երկու մասի բաժանվածության խորհրդանիշն է կոտրված բաժակի չսոսնձվող երկու մասերի` արևմտյան Հայաստանի, աշխարհասփյուռ հայության և արևելահայաստանի (այժմյան Արցախից զրկված Լենինյան Հայաստանի) խորհրդանիշ է։
Յուրաքանչյուր ազգ, հատկապես փոքր ազգ, իր ինքնատիպությունն ու ինքնապահպանման մոտիվացիան գտնում է սակրալ սիմվոլիզմի մեջ։ Մեզ համար այդպիսին է Արարատը։
Ուզում ես ոչնչացնել հայերի ինքնությունը, զրկիր իրենց Արարատի ինքնության սիմվոլիզմից։ Զրկիր, ու իրենք լուռ կմեռնեն, կամ հեռանալով ու ասիմիլացվելով, կամ ինքնության ֆունդամենտալ կերպարանափոխմամբ»։
