«Ես սիրում եմ լավ, ուժեղ բառեր, որոնք ինչ-որ բան են նշանակում»:
Լուիզա Մեյ Ալկոտ
Ինքնավստահությունը ոչ երկիմաստ հասկացություն է: Դուք կամ ունեք դա, կամ չունեք: Դա ավելի շուտ պրակտիկայի խնդիր է. մի բան, որը դուք ստեղծում եք ձեր մեջ և հետո անընդհատ զարգացնում:
Սա շատ կարևոր է, քանի որ եթե ինչ-ինչ պատճառներով կորցրել եք ինքնավստահությունը, ապա կարող եք նորից վերադարձնել այն նույն ձևով։ Ամեն ինչ պայմանավորված է աճին ուղղված մտածելակերպով, այլ ոչ թե ստատիկ մտածելակերպով: Առաջինը փոխում է մարդուն ներսից։
Ինքնավստահության զարգացման ուղիներից մեկը ճիշտ խոսքն է։ Ահա մի քանի բառ, որոնք դուք պետք է խուսափեք օգտագործել, եթե ցանկանում եք ձեր վստահությունը մեծացնել.
1. Կփորձեմ
Օրինակ՝ «Ես կփորձեմ դա անել մինչև հաջորդ հանդիպումը»: Այս համատեքստում «կփորձեմ» նշանակում է «ես չեմ ուզում դա անել, բայց հիմա հակառակն եմ ասում, որ դու չբարկանաս ինձ վրա»։
Մարդիկ, ովքեր սովոր են հաճոյանալ ուրիշներին, ասում են «կփորձեմ» «ոչ»-ի փոխարեն: Վստահ մարդիկ դա չեն անում: Առաջարկում ենք հետևել վարպետ Յոդայի խորհրդին. «Կա՛մ արա, կա՛մ մի՛ արա։ Պետք չէ փորձել»:
2. Գուցե
«Կարո՞ղ եք դա անել մինչև ուրբաթ»:
Նման հարց լսելը յուրաքանչյուր մարդու մեջ արթնացնում է ներքին վերլուծաբան։ Մենք հիշում ենք այն ամենը, ինչ պետք է անենք, և արդյոք ազատ ժամանակ ունենք լրացուցիչ նախագիծ ավարտելու համար: Պարադոքսալ է, երբ դուք ինքնավստահության պակաս ունեք, չեք կարող ասել ոչ: Որպես կանոն, դուք ասում եք «գուցե…» այն հույսով, որ ձեր ձայնի տոնայնությունը կստիպի մարդուն հանգիստ թողնել ձեզ:
Ինքնավստահ մարդը պարզապես կասի ոչ: Բացի այդ, նա կարող է հավելել. «Բայց ես կարող էի դա անել մինչև հաջորդ չորեքշաբթի»: Սակայն նա չի ասի «գուցե», եթե գիտի, որ ժամանակին չի հասցնի առաջարկվող ժամկետներին։
3. Չեմ կարող
Օրինակ՝ «Ես չեմ կարող դա անել»:
Այնպես չէ, որ ինքնավստահ մարդիկ երբեք չեն սխալվում: Ընդհակառակը։ Նրանք պատրաստ են ռիսկի դիմել, քանի որ գիտեն, որ եթե ձախողվեն, նրանք կհաղթահարեն ձախողումը: Նման անհատները պարզապես ծնկի են իջնում, իսկ հետո նորից վեր կենում։
Այսպիսով, «Ես չեմ կարող դա անել» արտահայտությունը դառնում է. «Դա ռիսկային է, բայց ես հավատում եմ հաջողությանը։ Եվ եթե ոչինչ չստացվի, մենք կաջակցենք միմյանց»։
Տես նաև՝ Եթե ուզում եք լինել երջանիկ մարդ՝ երբեք մի ասեք այս 6 բառերը
4. Ինքս
Ինչ-որ մեկի աջակցության մասին խոսելիս ինքնավստահ մարդիկ չեն օգտագործում «ինքս» բառը «Այս գործում ես ինքնուրույն եմ» համատեքստում։ Միայնակ գայլը չի կարող իսկապես ինքնավստահ լինել: Վստահությունը գալիս է իմանալուց, որ դուք ավելի մեծ բանի մի մասն եք՝ լինի դա աշխատանքային խումբ, ընտանիք կամ ձեր սոցիալական շրջանակը:
Մենակությունը և մեկուսացումը առաջացնում են վախ և անհանգստություն, և ինքնավստահ մարդիկ դա գիտեն: Եթե նրանք իրենց միայնակ են զգում, նրանք գիտեն, թե ինչպես հանգստացնել իրենց, և դա ներառում է, ի թիվս այլ բաների, նոր շփումների և օգնության որոնումը: Թող ոչ ոք նրանց դա չսովորեցնի մանկության տարիներին, բայց նրանք իրենք են իրենց մեջ նման հմտություն զարգացրել։ Այս հմտությունը հիմք է դնում իրական ինքնավստահության համար:
5. Երբեք
«Դա երբեք չի աշխատի»։
Վստահությունը սերտորեն կապված է կրեատիվության հետ: Դա այն գիտակցումն է, որ դուք ընդունակ եք գեներացնելու գաղափարներ, բաց լինելով նոր հնարավորությունների համար և պատրաստ լինելով ապավինել դրանց, նույնիսկ եթե դեռ պատասխաններ չկան:
Այսպիսով, «Սա երբեք չի աշխատի» արտահայտությունը վերածվում է նախադասության. «Սա կրեատիվություն է պահանջում: Ո՞վ է կողմ ուղեղային գրոհին»։
6. Հըմ…
«հըմ…», «ախ…» և այլն բառային ներդիրները լրացնող բառեր են։ Հաճախ խոսում են մարդու ցանկության մասին՝ նմանվելու մեկին, ով գիտի, թե ինչի մասին է խոսում։
Բայց ինքնավստահ մարդիկ չեն վախենում դադար տալ և շունչ քաշել նախքան գործողություն կատարելը: Նրանք ինչ-որ բան կասեն «Տվեք ինձ մի րոպե մտածելու» տողով, որից հետո որոշ ժամանակ անց անպայման կկիսվեն իրենց մտքերով։ Նրանք պատասխան տալու կարիք չեն զգում հենց հիմա, ուստի կարող են իրենց թույլ տալ ավելի խորանալ և խելամիտ բան ասել, այլ ոչ թե ձևացնել, մեկին, ով պարզապես ցանկանում է խելացի տեսք ունենալ:
7. Հասկանու՞մ եք:
Ավարտել յուրաքանչյուր նախադասություն «Հասկանո՞ւմ եք» հարցով՝ սա զրուցակցի համաձայնությունը ստանալու միջոցով պաշտպանվելու սովորական միջոց է: Բայց վստահությունը չի պահանջում, որ բոլորը մշտապես համաձայնվեն ձեզ հետ:
Այս սովորությունից ազատվելու լավ այլընտրանք, որպես խոսքն ավարտելու փորձ՝ կիսվելն է ձեր սեփական տեսակետով կամ կարծիքով: Եվ դրանից հետո արդեն կարող եք հանգիստ հարցնել. «Ի՞նչ եք մտածում այս մասին»:
