Մենք բոլորս մարդ ենք, և ոչ մի մարդկային բան մեզ խորթ չէ։ Ինչ էլ որ ասեն, բոլորն էլ վախենում են մահից։ Երբեմն այն աստիճանի, որ սոսկ այն միտքը, թե մի օր մենք կհայտնվենք մեր մահվան մահճում, սարսափեցնում է։ Բայց իրականում սրանից վախենալն ուղղակի ծիծաղելի է։ Ի վերջո, մեր մոլորակի վրա դեռ չի եղել մեկ մարդ, ում հաջողվել է խուսափել այս ճակատագրից: Մենք բոլորս մահանալու ենք, ուստի անհանգստանալու կամ դրա մասին մտածելու իմաստ չկա:

Բայց այն, ինչի մասին դուք իսկապես պետք է անհանգստանաք և մտածեք, այն է, որ մենք կմեռնենք՝ ափսոսալով, որ կիսատ-պռատ կյանք ենք ապրել: Գնալ այլ աշխարհ՝ ափսոսալով, որ չենք արել այն, ինչի մասին այդքան երազել ենք, չենք համարձակվել անել այն, ինչն այդքան կարևոր էր…

Այսպիսով, ինչի՞ համար են մարդիկ ամենից շատ ափսոսում երկրի վրա իրենց վերջին օրերում: Ահա 15 գլխավոր բաները, որոնց մասին նրանք այդքան շատ են մտածում, բայց արդեն ուշ է որևէ բան փոխելու համար.

1. Այն, որ չէին զբաղվում նրանով, ինչ սիրում էին, քանի որ իրենց ամբողջ ժամանակը ծախսում էին իրենց ատելի աշխատանքի վրա:
Եթե ​​կարծում եք, որ փողի հետևից վազելով կհասնեք երջանկությանը՝ չարաչար սխալվում եք։ Կարելի է թանկարժեք մեքենա գնել, ճանապարհորդել աշխարհով մեկ, հսկայական տուն կառուցել։ Բայց ահա ուրախությունը՝ չի ավելանա: Որովհետև ուրախությունը հնարավոր չէ գնել կամ վաճառել: Ուրախությունը՝ զբաղվել նրանով, ինչ սիրում ես:

2. Որ փող են խնայել գովազդով պարտադրած թանկարժեք իրերի համար:
Սա, անկասկած, երբևէ եղած ամենահիմար զբաղմունքն էր: Սա ժամանակակից սպառողական հասարակության ամենավնասակար կարգախոսն է, որտեղ իրերն ավելի կարևոր են, քան զգացմունքներն ու մարդիկ։ Մենք պարզապես պետք է ներս նայենք՝ հասկանալու համար, թե ինչ ենք ուզում և ինչու ենք մենք այստեղ՝ Երկրի վրա: Իսկական երջանկությունը գալիս է ներսից:

3. Որ նրանք երբեք չեն իմացել իրենց իսկական եսը:
Եվ դա ամենահեշտն է անել, երբ ճիշտ եք սահմանում կենսական առաջնահերթությունները: Դրանք են, որ որոշում են մեր երջանկությունը: Հենց այդ պատճառով է այդքան կարևոր է ժամանակին համոզվել, որ դրանք ճիշտ եք սահմանել՝ ձեր համոզմունքներին և արժեքներին համապատասխան, այլ ոչ թե հանուն հասարակության կամ հանուն փողի։

4. Այն, որ կյանքի ամենակարևոր պահերին չեն համարձակվել լքել սեփական հարմարավետության գոտին, այլ համաձայնվել են նրան, ինչը ծանոթ է ու հարմար:
Իսկ դրանք որոշիչ և առանցքային տարիներ էին, երբ կարող էին հասնել ամեն ինչի: Այնպես որ, երբեք մի համակերպվեք միջակ կյանքի հետ: Դա կյանք չէ։

5. Այն, որ անընդհատ անելիքների ցուցակներ էին կազմում և սպառվում էին յուրաքանչյուր կետ ավարտելու համար:
Մենք պարզապես մոռանում ենք, թե ինչ է նշանակում վայելել կյանքը տվյալ պահին: Սովորեք ապրել այստեղ և հիմա՝ վայելելով ամեն րոպե, յուրաքանչյուր արևածագ և մայրամուտ:

6. Որ չեն համարձակվել ապրել ու գործել այնպես, ինչպես ուզում էին:
Եվ ամեն ինչ այն պատճառով, որ նրանք չափազանց վախենում էին անհաջողություններից և պարտություններից: Հետ նայելով հասկանում ես, որ անհաջողության ամոթը ոչինչ է բաց թողնված հնարավորությունների ափսոսանքի համեմատ:

7. Որ նրանք չափազանց ծույլ էին օտար լեզուներ սովորելու համար։
Եվ այստեղ դուք օրիգինալ չեք. մարդկանց մեծ մասն այդպես է անում: Բայց յուրաքանչյուր նոր լեզու պատուհան է բացում դեպի ավելի լայն աշխարհ, բացում է հնարավորություններ, որոնք դուք նույնիսկ չեք կարող պատկերացնել:

8. Այն, որ ընդունում էին կյանքում ամեն ինչ այնպես՝ կարծես հենց այդպես էլ պետք է լիներ:
Նրանք ոչնչի վրա չէին զարմանում, ոչնչով չէին հիանում, չէին փորձում նոր բան սովորել։ Բայց մեր աշխարհայացքն ընդլայնվում է միայն այն ժամանակ, երբ մենք հանդիպում ենք նոր մարդկանց և այցելում ենք նոր վայրեր:

Տես նաև՝ Երջանկությունը ճանապարհ է, ոչ թե ճակատագիր

9. Այն մասին, որ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում չեն օգնել ուրիշներին:
Իսկ այն, որ մեզնից օգնություն չեն խնդրել, ոչինչ չի փոխում։ Մենք պարզապես անցնում էինք կողքով, ինչ-որ տեղ շտապում, չգիտես ինչու վազում …

Փորձեք բաց չթողնել լավություն անելու հնարավորությունը։ Երբ դու հեռանաս այս աշխարհից, միակ բանը, որ կմնա քո արած բարիքի հիշողությունն է:

10. Այն, որ նրանք հավատում էին, որ հանուն ուրիշների զոհաբերվելն ամեն ինչից վեր է:
Բայց դա ամենևին չի նշանակում, որ մենք պետք է մոռանանք մեր և մեր երազանքների մասին։

Հիշեք, որ եթե դուք տեր չկանգնեք ինքներդ ձեզ, ոչ ոք դա չի անի: Սովորեք սահմաններ դնել և երբեք թույլ մի տվեք որևէ մեկին դուրս գալ դրանց սահմաններից: Մի խոսքով, սովորեք «ոչ» ասել՝ ամուր և վստահ։

11. Որ երբեք չեն հասկացել, որ լավագույն բանը, որ կարող ես անել քեզ համար, ներել սովորելն է:
Մենք ներում ենք ուրիշներին առաջին հերթին հանուն մեզ: Սրտում վրդովմունքով և հոգում քարով ապրելը ամենամեծ պատիժն է։

12. Որ այդքան տարիների են ծախսել կարիերայի վրա:
Դրանով մենք գողանում ենք յուրաքանչյուր մարդու ամենաերջանիկ ժամանակը` սիրելիների հետ անցկացրած ժամանակը: Կյանքի վերջում բոլոր մարդիկ մտածում են միայն մեկ բանի մասին՝ գոնե մի փոքր ավելի երկար մնալ նրանց հետ, ում սիրում են ամբողջ սրտով:

13. Որ թաքցնում էին իրենց զգացմունքները՝ վախենալով դառնալ  թույլ և խոցելի:
Մենք բոլորս այնքան ենք վախենում բացվել ուրիշների առաջ, որ բաց ենք թողնում անհավանական հնարավորությունները: Եվ սա դեռ ամենը չէ: Մեր փակվածությամբ մենք ցավ ենք պատճառում մեզ հարազատ ու թանկ մարդկանց։

14. Եվ, վերջապես, որ այդքան ջանք ու էներգիա եք ծախսել մարդկանց ու հարաբերությունների վրա, որոնք դրան չարժեին:
Հաճախ տանջանքների և նվաստացումների տարիներ են պահանջվում, որպեսզի մենք որոշենք խզել հարաբերությունները նրանց հետ, ովքեր մեզ արժանի չեն: Շատ կարևոր է հասկանալ, թե երբ պետք է հեռանալ և վճռականորեն կտրել ատելի կապերը։

15. Դե, և ամենակարևորը, որ պատշաճ կերպով չեն հոգացել իրենց առողջության մասին:
Ցավոք, մենք շատ ուշ ենք գիտակցում այս ճշմարտությունը։ Ուստի, քանի դեռ ժամանակ կա՝ հրաժարվեք վատ սովորություններից, զբաղվեք սպորտով, անողոք պատերազմ հայտարարեք ավելորդ քաշի դեմ։ Ձեր առողջությունն ու կյանքը ձեր ձեռքերում է։