Զոհված զինծառայող Տարոնի վերջին գրառումը.
«Ես նայում եմ, թե ինչպես են նրանք հանձնվում, լքում իրենց երազանքները: Գիտե՞ք ինչից եմ ամենաշատը վախենում: Ոչ, ոչ խավարից ու ոչ միայնությունից: Ամեն ինչից ավելի ես վախենում եմ դառնալ նրանցից մեկը: Երբ սովորում ես խաբել ինքդ քեզ, ի վերջո, կորցնում ես քո ճանապարհը:
Մենք չենք հասկանում, որ ոչինչ հավերժ չի տևում, որ ժամանակը կթռչի, և մենք երբեք չենք կարողանա ինչ-որ բան վերադարձնել, ինչ-որ բան անել, ժամանակին լինել: Մենք պետք է ժամանակ ունենանք ամեն ինչ անելու համար:
Ապրենք կյանքն այնպես, ինչպես ուզում ենք, ստեղծենք ամենահիասքանչ հուշերը մեր ընկերների հետ, ներողություն խնդրենք, խոստովանենք մեր սերը, մոռանանք դժգոհությունները: Սկսեք ձեր կյանքը զրոյից, առաջ շարժվեք, կարիերա կառուցեք, ընտանիք ստեղծեք, որոշ մարդկանց պատմեք, թե ինչքան թանկ են նրանք ձեզ համար:
Խոստացեք, որ անկախ ամեն ինչից կսիրենք և կհիշենք նրանց: Մենք պետք է անենք այն ամենը, ինչից վախենում ենք, սրտից հեռացնենք ծուլությունը, հպարտությունը, նախանձը …
Այո, միգուցե քիչ ժամանակ է մնացել, բայց մենք դեռ կարող ենք ժամանակ ունենալ ինչ-որ բան անելու, ժամանակ ունենալ մնացած րոպեները կյանքի համար հուշեր դարձնելու:
Ի վերջո, մտածեք, սար սափելի է, ի վերջո, մի անգամ հետ նայեք և հասկացեք, որ ինչ-որ տեղ ինչ-որ բան դեռ կարոտել եք և ինչ-որ բան չեք արել, ինչ-որ բան չեք ասել, և նույնիսկ ավելի վատ է, որ զղջացել եք դրա համար … Եվ հիշեք մի բան, մենք ժամանակի վրա ոչ մի ուժ չենք կարող գործադրել, բայց այն մեզ վրա ուժ ունի »…
Զոհված զինծառայող Տարոնի վերջին գրառումը.
«Ես նայում եմ, թե ինչպես են նրանք հանձնվում, լքում իրենց երազանքները: Գիտե՞ք ինչից եմ ամենաշատը վախենում: Ոչ, ոչ խավարից ու ոչ միայնությունից: Ամեն ինչից ավելի ես վախենում եմ դառնալ նրանցից մեկը: Երբ սովորում ես խաբել ինքդ քեզ, ի վերջո, կորցնում ես քո ճանապարհը:
Մենք չենք հասկանում, որ ոչինչ հավերժ չի տևում, որ ժամանակը կթռչի, և մենք երբեք չենք կարողանա ինչ-որ բան վերադարձնել, ինչ-որ բան անել, ժամանակին լինել: Մենք պետք է ժամանակ ունենանք ամեն ինչ անելու համար:
Ապրենք կյանքն այնպես, ինչպես ուզում ենք, ստեղծենք ամենահիասքանչ հուշերը մեր ընկերների հետ, ներողություն խնդրենք, խոստովանենք մեր սերը, մոռանանք դժգոհությունները: Սկսեք ձեր կյանքը զրոյից, առաջ շարժվեք, կարիերա կառուցեք, ընտանիք ստեղծեք, որոշ մարդկանց պատմեք, թե ինչքան թանկ են նրանք ձեզ համար:
Խոստացեք, որ անկախ ամեն ինչից կսիրենք և կհիշենք նրանց: Մենք պետք է անենք այն ամենը, ինչից վախենում ենք, սրտից հեռացնենք ծուլությունը, հպարտությունը, նախանձը …
Այո, միգուցե քիչ ժամանակ է մնացել, բայց մենք դեռ կարող ենք ժամանակ ունենալ ինչ-որ բան անելու, ժամանակ ունենալ մնացած րոպեները կյանքի համար հուշեր դարձնելու:
Ի վերջո, մտածեք, սար սափելի է, ի վերջո, մի անգամ հետ նայեք և հասկացեք, որ ինչ-որ տեղ ինչ-որ բան դեռ կարոտել եք և ինչ-որ բան չեք արել, ինչ-որ բան չեք ասել, և նույնիսկ ավելի վատ է, որ զղջացել եք դրա համար … Եվ հիշեք մի բան, մենք ժամանակի վրա ոչ մի ուժ չենք կարող գործադրել, բայց այն մեզ վրա ուժ ունի »…
